به گزارش ایرناپلاس، اگر کسی ایران را نشناسد خیال می‌کند تخریب، تهمت، اهانت و کینه‌ورزی، وضعیت غالب این روزهای فضای سیاسی کشور است و هر روز بر ابعاد زشت آن افزوده می‌شود.
کلیدواژه‌ها و عباراتی همچون «حاشیه»، «جنجالی»، «انتقاد شدید» و «افشاگری»، همگی خبر از یک تهمت دیگر، یک اهانت بزرگتر و یک تخریب جدید می‌دهند که متاسفانه هر روز در فضای واقعی و مجازی شاهد آن هستیم.
به نظر می‌رسد این روند به بخش جدایی‌ناپذیر رسانه‌های تشنه مخاطب ما و البته نامحرمان آن سوی مرزها و رسانه‌هایشان تبدیل شده است، آنهم در شرایطی که این روزها بیش از هر زمان دیگری کشور نیاز به همدلی و هم‌افزایی برای مقابله با دشمنان و بحران کرونا دارد.
حجم گسترده اهانت و کینه‌ورزی به طور مداوم از ساحتی به ساحت دیگر در حرکت است و سیلی از بدبینی و ناامیدی را روانه روان مردم می‌کند؛ این وضعیت یک روز در فضای سیاسی اوج می‌گیرد، روز دیگر به گستره اقتصاد سرک می‌کشد و با نابودی شاخص مهم «سرمایه اجتماعی»، همه ابعاد اجتماعی، علمی، اقتصادی و حتی ورزشی را در می‌نوردد.
براستی به کجا می‌رویم؛ چرا چنین بی‌رحم یکدیگر را خراب و بی‌اعتبار می‌کنیم؟ این وضعیت چه افقی را برایمان خواهد گشود؟ چه پیامدهایی دارد و چه باید کرد؟
این نوشتار از باب طرح بحث، اعلام یک هشدار جدی و آغاز یک حرکت به سوی اصلاح این «رذیلت فرهنگی» نکاتی را مطرح می‌کند:
۱_ رعایت موازین اخلاقی و حداقل‌های رفتاری و کلامی، ضامن حرکت و چرخش روان چرخ زندگی هر نظام و اجتماعی است.
بدون تنظیم، ابلاغ، آموزش، ترویج و نظارت بر اصول و مبانی اخلاقی از سوی افراد و گروه‌ها، هیچ ملتی به سعادت نرسیده؛ سهل است غفلت در آن بزرگترین و قوی‌ترین تمدن‌های بشری را هم به ورطه فروپاشی کشانده است.
جامعه‌ای که برای تحول فرهنگی و «اسلامی» شدن همه ارکان و مناسبات خود، هزاران شهید و جانباز داده و هزاران برابر آن بودجه و اعتبار خرج کرده است، به هیچ وجه شایسته «فرهنگ بی‌فرهنگی» پرده‌دری، اهانت، درشت‌گویی، زشت‌خویی و عصبیت نیست.
هتاکان و مخربان آبرو و اخلاق جامعه لازم است در هر لباس و هر مقامی، طرد و منزوی شوند.
۲- شرایط عدم تعامل و نابردباری کنونی که منحصر به یک جریان یا جناح خاص سیاسی و حتی فکری و اندیشه‌ای نیست، مطلقا هیچ نسبتی با اخلاق‌مداری مبتنی بر فرهنگ اسلامی و آموزه‌های بزرگان ما ندارد و در جهتی کاملا خلاف اصول و ارزش‌های انقلابی است که تحول فرهنگی مهمترین شعار و هدف آن بوده است.
علاوه بر توصیه پیشوایان دینی و شخصیت‌های ادبی و عرفانی ما به رعایت تقوا در کلام و پرهیز از پرده‌دری و تخاصم، امام راحل و رهبر معظم انقلاب نیز همواره با صریح‌ترین الفاظ، گروه‌ها و افراد را از کینه‌ورزی‌های کور و تخریب‌های ناجوانمردانه برحذر داشته و اکیدا توصیه به رعایت موازین اخلاقی داشته‌اند.
امام خمینی(ره) بیش از سه دهه پیش در یک مورد به شدت از تخریب‌ها و تضعیف‌ها انتقاد کردند و هشدار دادند: «کاری نکنیم که دنیا فکر کند نظام اسلامی ایران با این اختلاف سلیقه‌ها و با این ابراز اختلاف، هیچگاه راه ثبات را نخواهد پیمود».
رهبر معظم انقلاب نیز در مناسبت‌های مختلف بارها فرموده‌اند: «شما از آن کسی که به او علاقه‌مندید، دفاع کنید؛ هیچ مانعی ندارد؛ اما به آن کسی که رقیب اوست، مطلقا حمله نکنید؛ تخریب نکنید. این تخریب و این حرف‌زدن‌ها و اهانت کردن‌ها، نه حجیت دارد برای مستمعان، و نه جایز است؛ به خاطر اینکه فضا را خراب می‌کند».
۳- در شرایط دشوار معیشتی و کرونایی کنونی، کاهش امید و خدشه بر نشاط و سرزندگی جامعه، یکی از مهمترین پیامدهای رفتارها و گفتارهای تخریب‌گرانه و اهانت‌های مداومی است که به صورتی غیرقابل باور رشد کرده و متاسفانه هر روز به ابعاد آن افزوده می‌شود.
جامعه مایوس و دلمرده‌ای که زیر بمباران شدید الفاظ و عبارت‌های زشت و انواع و اقسام اهانت‌ها و تهمت‌ها و تخریب‌هاست نه تنها رشد نمی‌کند بلکه به صورت تصاعدی از دیگر جوامع عقب می‌ماند و از مدینه فاضله ملی_اسلامی مورد نظر، فرسنگ‌ها فاصله می‌گیرد.
در وضعیتی هستیم که سکوت اساتید اخلاق و متخصصان روانشناسی، رفتارشناسی و جامعه شناسی باید شکسته شود و تا دیر نشده حرکتی جدی و جنبشی فراگیر در سطح ملی برای درمان بیماری مهلک بداخلاقی و زشت‌گویی شکل گیرد.
چوب حراج زدن بر سرمایه‌های انسانی، علمی، هنری، فرهنگی، ورزشی، اجتماعی و سیاسی باید هرچه زودتر و به هر شیوه‌ای متوقف شود؛ سرمایه‌های اجتماعی-اخلاقی این سرزمین کهن باید از مهلکه نابودی نجات یابد و با دو ابزار «فرهنگ و قانون» لازم است هر چه سریعتر سد محکمی مقابل هتاکان و تخریب‌گران قرار گیرد.
نگذاریم وضع به نقطه‌ای برسد که تخریب‌ها فراوان‌تر، آسیب‌ها پردامنه‌تر و جبران آن دشوارتر یا ناممکن شود؛ این فضا را هرچه سریعتر عوض کنیم.
نظر شما